Op bezoek bij Ozzy – leren, ruilen en grenzen stellen
Op bezoek bij Ozzy – leren, ruilen en grenzen stellen
Vandaag was ik op bezoek bij Ozzy, een jonge AmStaff vol energie én een duidelijke mening. Een knappe vent, maar eentje met een randje. Tijdens het bezoek wilden we even testen hoe hij omgaat met het afstaan van waardevolle spullen. Dus: botje erbij, stukje leverworst ertegenover.
Nou, ruilen wilde hij wel… maar dat botje moest razendsnel weer terug onder z’n tafel. En dan ook echt van hem alleen. Geen gedeel, geen gelul. En ja, dan kwamen de tandjes ook even tevoorschijn. Geen spelletje meer, maar serieus gedrag: dit is mijn bezit.
Samen met zijn baasjes – hele fijne, open mensen trouwens – besloten we dat het voorlopig klaar is met botjes onder tafels. Eerst terug naar de basis. Duidelijkheid, leiderschap en werken aan vertrouwen. Ozzy moet weten waar hij staat in de rangorde en dat wij bepalen wat van wie is.
Daarna doken we in andere struikelblokken: het "ik kom lekker niet als je me roept"-spelletje en het blaffen naar bezoek. Wat meteen opviel: Ozzy wil werken. En zijn baasjes ook. Leergierig, open en actief. Precies wat je nodig hebt. We hebben samen oefeningen gedaan, vragen besproken, ideeën uitgewisseld en vooral: samengewerkt als één team.
Want dat is de sleutel. Niet perfect willen zijn, maar bereid zijn te leren. Voor je hond, voor jezelf en voor die band die je samen opbouwt.
Reactie plaatsen
Reacties